10 zł, Wstąpienie Polski do Unii Europejskiej

Powiększ

Kod produktu: PAR_927

Ocena

Napisz opinię

Cena: 72,00 zł

Ilość

Dodaj do listy życzeń

Podstawowe parametry:

Data emisji: 26-04-2004

Metal: srebro (Ag 925)

Nakład: 78 000 szt.

Opakowanie: Kapsel

Rok emisji: 2004

Średnica monety: 32 mm

Stan zachowania: L (menniczy)

Waga monety: 14,14 g

Opis produktu

Rewers: W centralnej części połączone flagi: Polski i Unii Europejskiej. Wokół napis: WSTĄPIENIE POLSKI DO UNII EUROPEJSKIEJ zakończony gwiazdką.

Awers: W centralnej części wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Wokół orła na niebieskim tle żółte gwiazdy. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA i oznaczenie roku emisji: 2004 oraz napis: 10 ZŁ rozdzielone gwiazdkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w.

Projektant: Ewa Tyc-Karpińska

Historia Unii Europejskiej sięga 1951 roku, kiedy to na mocy Traktatu Paryskiego powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali. Kolejnym etapem europejskiej integracji był Traktat Rzymski, powołujący do życia Euratom i Europejską Wspólnotę Gospodarczą – bezpośrednią poprzedniczkę Unii Europejskiej. W kolejnych dekadach pogłębiano integrację, czego rezultatem były Jednolity Akt Europejski (podpisany w 1986 roku) oraz Traktat z Maastricht (1992 r.), które stanowiły rozwinięcie idei leżących u podstaw Traktatu Rzymskiego. Momentem kluczowym w historii integracji jest Traktat z Maastricht, podpisany 7 lutego 1992 roku powoływał formalnie do życia Unię Europejską. Nowa organizacja była unią gospodarczą, dzięki której powstał wspólny rynek towarów i usług.

Idea utworzenia europejskiej wspólnoty wynikała oczywiście z doświadczeń zarówno pierwszej, jak i drugiej wielkiej wojny. U podstaw integracji europejskiej leżą przyczyny polityczne i ekonomiczne, które są ze sobą nierozerwalnie powiązane. Przyczyny te zawierają się w idei dotyczącej stabilności kontynentu oraz w idei europejskiego wkładu w rozwój gospodarczy i pokój na świecie. Pod względem politycznym chodziło o zachowanie stabilności politycznej Europy, a integracja gospodarcza miała dać podstawy tej stabilności. Oczywiście aż do lat '90 XX wieku procesy integracyjne obejmowały jedynie kraje Europy Zachodniej. Polska i inne kraje tzw. bloku wschodniego znajdowały się w radzieckiej strefie wpływów, przez co nie mogły skorzystać z dobrodziejstw europejskiej integracji. Wszystko zmieniło się w 1997 roku, kiedy to państwa UE zdecydowały o rozszerzeniu Wspólnoty o państwa Europy Środkowo-Wschodniej. Rozpoczęte w 1998 roku negocjacje zakończono 13 grudnia 2002 roku, po czym 16 kwietnia 2003 roku podpisano Traktaty Akcesyjne z dziesięcioma państwami: Czechami, Cyprem, Estonią, Litwą, Łotwą, Maltą, Polską, Słowacją, Słowenią i Węgrami. W wyniku tego od 1 maja 2004 roku Unia Europejska składa się z 25 państw. Choć przyłączenie państw Europy Wschodniej osłabiło Wspólnotę pod względem gospodarczym, to zarazem stanowiło dopełnienie powstałej po wojnie idei integracji, która legła u podstaw EWWiS.

Z perspektywy Polski wstąpienie do Unii Europejskiej było naturalną konsekwencją polityki prowadzonej od początku transformacji ustrojowej. Zmiany, które nastąpiły w Polsce po '89 roku wyznaczały nie tylko nowy kurs w polityce zagranicznej, ale także w polityce gospodarczej. O ile wstąpienie Polski do struktur NATO (w 1997 roku) było krokiem ku integracji politycznej ze „światem zachodnim”, o tyle przystąpienie do UE miało również podstawy ekonomiczne i gospodarcze. Uzyskując status członka Wspólnoty Polska została włączona we wspólny europejski rynek. Przystąpienie do Unii było nie tylko ostatecznym i symbolicznym zerwaniem z traumatyczną, komunistyczną przeszłością, ale stało się ono również spełnieniem polskich dążeń i potwierdzeniem naszej przynależności do Europy.

Unia Europejska zapewnia państwom członkowskim bezpieczeństwo polityczne, uczestnicząc także w ich rozwoju społecznym oraz gospodarczym. Stoi ona również na straży praw człowieka, wolności oraz interesów mieszkańców Wspólnoty. Jednocześnie, bycie członkiem Unii nie oznacza wyzbycia się własnej, narodowej tożsamości, historii i kultury. Wstąpienie Polski do UE dało Polakom niedostępne wcześniej możliwości rozwoju, otwierając nowe jego perspektywy.

Za przystąpieniem do Unii Europejskiej opowiedzieli się nie tylko politycy, ale przede wszystkim Polacy. W ogólnonarodowym referendum za wstąpieniem do Wspólnoty opowiedziało się ponad 70% głosujących, przy niemal 60% frekwencji. Można powiedzieć, że w referendum Polacy dali więc jasno do zrozumienia, że czują się europejczykami i chcą wreszcie „być” nimi formalnie, stając się obywatelami UE.

Wstąpienie do UE do jednak nie tylko korzyści natury symbolicznej, to nie tylko naprawienie historycznej niesprawiedliwości, która po II wojnie światowej rzuciła Polskę w objęcia komunistycznego ZSRR. Unia Europejska to również wymierne korzyści ekonomiczne i gospodarcze dla państwa polskiego i jego obywateli.

Dość powiedzieć, że w tylko w 2004 roku, a więc w roku wstąpienia naszego kraju do UE, Polska zanotowała najlepszy wynik wzrostu PKB (na poziomie 5,3%) od 1997 roku. Mimo chwilowych spadków, takich jak 3,2% w 2005 roku, współczynnik ten konsekwentnie rósł w kolejnych latach, kiedy to jako uczestnicy wspólnego europejskiego rynku mogliśmy lepiej wykorzystywać światową koniunkturę gospodarczą.

Jednak członkostwo w UE możemy mierzyć nie tylko poprzez PKB, które pozostaje wskaźnikiem dość abstrakcyjnym dla większości zwykłych obywateli. Za nim kryje się jednak dynamiczny rozwój polskiego eksportu po 2004 roku, zwiększony napływ zagranicznych inwestycji, co wpływa na zmniejszanie się bezrobocia – z 20% w 2003 roku do 17% w roku 2005. Wzrost PKB związany z wejściem do Unii to także europejskie fundusze strukturalne, na których skorzystali choćby polscy rolnicy – tylko w ciągu dwóch pierwszych lat członkostwa mieli oni do dyspozycji 7,5 miliarda złotych. Na tym nie kończą się jednak nasze korzyści. Unia Europejska zapewniła Polsce fundusze na rozwój przedsiębiorczości, na modernizowanie obszarów wiejskich oraz infrastruktury, czego najlepszym dowodem są liczne remonty dróg miejskich, gminnych czy krajowych.

Wejście do Unii wiązało się także z ułatwieniem działalności naszych przedsiębiorców, eksporterów, firm transportowych. Zniesienie granic pozwoliło wielu naszym rodakom podjąć pracę i żyć za granicą, w państwach tzw. „starej unii” – czego symbolem stała się Wielka Brytania. Po otwarciu granic i rynków pracy wielu Polaków dostało szansę na lepsze zarobki i budowanie lepszej przyszłości dla siebie i swoich rodzin.

Starania o wejście do UE i samo przystąpienie nie było dla Polski łatwym procesem, wszakże wymagano od nas zmian w polskim prawie, czy też dyscypliny w państwowych finansach. Akcesja była jednak konsekwencją dążeń polskiego społeczeństwa. Referendum z 2004 roku było jedynie formalnym potwierdzeniem polskiej-europejskiej tożsamości i marzeń Polaków. Polacy opowiedzieli się za Europą i związanymi z nią wartościami już w 1989 roku w pierwszych wolnych wyborach, w których pokazali komunistom czerwoną kartkę. Wówczas de facto zaczęła się nasza droga do UE. Dzisiaj, będąc już członkami Wspólnoty możemy wykorzystać również pokoleniową szansę na zrzucenie jarzma 50 lat komunizmu. Możemy bowiem, jako kraj i jako jednostki, rozwijać się w wolnej Europie i nadrobić „stracony” czas.