Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej już w swoich początkowych przepisach powierza realizację celów Państwa Polskiego organom władzy publicznej. Sejm i Senat to instytucje publiczne uprawione do podejmowania w imieniu państwa czynności prawych. Obydwa te zgromadzenia sprawują władzę ustawodawczą, a w przypadku Sejmu zakres jego uprawień obejmuje również sprawowanie kontroli nad Radą Ministrów. Obydwie izby należą do najwyższych, konstytucyjnych, centralnych organów państwa. Senat jest izbą drugą, tradycyjnie określaną jako izba wyższa, choć w rzeczywistości dominującą rolę w kierowaniu państwem zajmują partie polityczne. Senat składa się ze 100 senatorów, którzy wybierani są w wyborach powszechnych, bezpośrednich, tajnych w jednomandatowych okręgach wyborczych na czteroletnią kadencję, która zaczyna się i kończy wraz z kadencją Sejmu. Bierne prawo wyborcze w wyborach do Senatu uzyskuje się wraz z osiągnięciem wieku 30 lat. Funkcję przewodniczenia obradom, strzeżenia praw izby i jej reprezentowania na zewnątrz sprawuje Marszałek. Dalsze organy Senatu to: Komisje, Prezydium Senatu oraz Konwent Seniorów. Wśród kompetencji Senatu wymienić należy przede wszystkim: zatwierdzanie ustaw uchwalanych przez Sejm, prawo inicjatywy ustawodawczej, wyrażanie zgody na zarządzenie przez Prezydenta referendum ogólnokrajowego, wyrażenie zgody na powołanie przez Sejm Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej oraz podejmowanie uchwał w sprawie przyjęcia lub odrzucenia sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Trybunału Konstytucyjnego, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego i in.