Łukasz Konrad Ciepliński (pseud. „Pług”, „Ostrowski”, „Ludwik”, Grzmot”) urodził się 26 listopada 1913 roku w Kwilczu. Był synem Franciszka i Marii z domu Kaczmarek. Kształcił się w szkole powszechnej, a później w Korpusie Kadetów w Rawiczu. Szkołę Podchorążych Piechoty w Komorowie-Ostrowi Mazowieckiej ukończył w stopniu podporucznika w 1936 roku. Niewiele później zasilił szeregi 62 pułku piechoty w Bydgoszczy, u boku której walczył w trakcie kampanii wrześniowej jako dowódca kompanii przeciwpancernej. Był uczestnikiem bitwy nad Bzurą (9-22 września 1939 roku), następnie walczył pod Witkowicami, gdzie odznaczył się nieprzeciętnym zmysłem militarnym (zmiótł z powierzchni ziemi sześć niemieckich czołgów oraz dwa wozy dowódcze), za co odznaczony został Orderem Virtutti Militari V klasy przez gen. Tadeusza Kutrzebę (dowódca przekazał mu własny order jeszcze podczas walk). Wkrótce został awansowany do stopnia porucznika. Po kapitulacji Warszawy przedostał się do stolicy Węgier, do polskiej placówki wojskowej. Otrzymawszy stosowne przeszkolenie wrócił do Polski. 16 stycznia 1940 roku został aresztowany przez policję ukraińską w Baligrodzie, a następnie osadzony w sanockim więzieniu. Gdy w maju 1940 roku udało mu się wyswobodzić skierował swoje kroki do Rzeszowa, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną Organizacji Orła Białego. Pełnił funkcję kapitana okręgu rzeszowskiego OOB, a później kapitana. Aktywnie uczestniczył w akcjach bojowych wywoływanych na terenie Rzeszowa, Dębicy, Kolbuszowej – np. w maju 1944 roku przeprowadził akcję o kryptonimie „Kośba”, której celem była likwidacja funkcjonariuszy hitlerowskich. Podczas akcji „Burza” walczył o wyzwolenie Rzeszowa. Nie złożył broni mimo rozkazów wyższego dowództwa, zszedł do konspiracji. W 1945 roku związał się z konspiracyjną organizacją Wolność i Niezawisłość, a we wrześniu (tego samego roku) został prezesem okręgu krakowskiego. 28 listopada 1947 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu mokotowskim w Warszawie. Decyzją sądu został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 1 marca 1951 roku w piwnicach mokotowskiego więzienia.