Hieronim Dekutowski (pseud. „Zapora”, „Odra”) urodził się 24 września 1918  roku w Dzikowie. Był synem Jana Henryka Dekutowskiego (piłsudczyk, członek PPS) i Marii z domu Sudackiej. Wiele wskazuje na to, że z domu rodzinnego wyniósł przywiązanie do wartości patriotycznych – najstarszy brat (Józef) uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej (1919-1920). Hieronim Dekutowski kształcił się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Hetmana Jana Tarnowskiego w Tarnobrzegu, które choć ukończył w 1938 roku to nie zdał egzaminu dojrzałości. Dopiero rok później udało mu się uzyskać świadectwo maturalne. Nie wykluczone, że planował podjęcie studiów wyższych na jednej z lwowskich uczelni, niestety plany te przekreślił wybuch II wojny światowej. Wartym odnotowania jest, że w czasach szkolnych dołączył do Drużyny Harcerskiej im. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, był również członkiem Sodalicji Mariańskiej. We wrześniu 1939 roku przedostał się do Lwowa, a później na Węgry, gdzie został internowany. Ucieczka z obozu internowania umożliwiła mu wstąpienie w szeregi formującej się Armii Polskiej we Francji (dołączył do 2. Dywizji Strzelców Pieszych). Kolejnym etapem jego wojskowej drogi było przedostanie się do Wielkiej Brytanii. 24 kwietnia 1942 roku zgłosił się w charakterze ochotnika na przeszkolenie dywersyjne do służby w kraju – przybrał pseudonim „Zapora”. W ramach operacji o kryptonimie „Neon 1” w nocy z 16 na 17 września 1943 roku został zrzucony do okupowanej Polski w rejony Pułtuska. Wkrótce został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy, a wtedy objął dowództwo nad 9. Pułkiem Piechoty Inspektoratu AK Zamość. W połowie 1945 roku zaczął prowadzić akcje dywersyjne skierowane przeciwko organom władzy ludowej za co dwa lata później został aresztowany. Zgodnie z decyzją Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie skazany został na karę śmierci, a wyrok wykonano 7 marca 1949 roku w warszawskim więzieniu przy ulicy Rakowieckiej.