Złożenie hołdu pruskiego przypadło na 10 kwietnia 1525 roku w Krakowie, po uprzednim zawarciu traktatu między królem Zygmuntem I Starym a Albrechtem Hohenzollernem (siostrzeńcem Zygmunta I Starego). Wynikiem aktu było przekształcenie Prus Zakonnych (jako polskie lenno) w Prusy Książęce, a prawo do ich dziedziczenia mieli otrzymać potomkowie Albrechta. Warto przypomnieć, że traktat zawarty w Krakowie był pierwszą w historii Europy umową o charakterze międzypaństwowym, zawartą między katolicką głową państwa, a władcą protestanckim. Jedną z przyczyn hołdu była wojna polsko-krzyżacka, toczona w latach 1519-1521, która zakończyła się 4-letnim zawieszeniem broni, wymuszonym przez Karola V Habsburga. Gdy okres zawieszenia zbliżał się ku końcowi Zakon Krzyżacki został przekształcony w luterańskie Prusy Książęce. Albrecht już w 1523 roku prowadził rozmowy na ten temat z Marcinem Lutrem, a ten przekonywał go do porzucenia reguł zakonnych i utworzenia państwa świeckiego z władcą luterańskim na czele. O ile wcześniej Albrecht mógł liczyć na wstawiennictwo Cesarza i Papieża na wypadek wojny, o tyle wraz z przejściem na luteranizm militarne i duchowe wsparcie z ich strony straciło na aktualności, stąd decyzja o złożeniu hołdu pruskiego królowi Zygmuntowi I Staremu. Akt ten doprowadził do likwidacji państwa Zakonu Krzyżackiego, a z nowopowstałych Prus Książęcych uczynił ziemie zależne od Rzeczypospolitej Polskiej. Zagrożenie militarne i polityczne ze strony Prus zostało uśpione na blisko 100 lat, uważa się jednak, że pośrednią konsekwencją nieinkorporowania tych ziem w 1525 roku były rozbiory Polski (1772-1795). Przez jednych decyzja Zygmunta I Starego oceniana jest więc pozytywnie, jako wielki strategiczny triumf władcy, a przez drugich jako dramatyczny w skutkach błąd polityczny. Stosunek negatywny do wydarzenia wyraził na płótnie Jan Matejko obrazem „Hołd pruski”. Na krakowskim rynku – między Wieżą Ratuszową, wylotem ulicy Brackiej, nieopodal Kamienicy pod Ewangelistami – znajduje się tablica (Golda) upamiętniająca hołd składany Zygmuntowi I Staremu przez Albrechta Hohenzollerna.                                                                                                                           

29 października 1611 roku zdetronizowany car Wasyl IV Szujski oraz jego bracia, Dymitr i Iwan, złożyli hołd królowi Polski Zygmuntowi III Wazie i królewiczowi Władysławowi Wazie. Uroczystość odbyła się w sali senackiej Zamku Królewskiego w Warszawie. Geneza tego wydarzenia tkwi w bohaterskich walkach armii hetmana Stanisława Żółkiewskiego stoczonych na froncie wschodnim. Polityka prowadzona przez Iwana IV Groźnego doprowadziła do poważnego kryzysu w Carstwie Rosyjskim, a śmierć jego następców położyła kres panowania dynastii Rurykowiczów. Gdy tendencje te zaczęły ulegać nasileniu król Polski, Zygmunt III Waza, zaczął poważnie rozważać zawarcie unii personalnej z Rosją, co otwierałoby mu także drogę do ubiegania się o koronę szwedzką. Działania króla wspierał papież Klemens VIII, który obok zwiększania polskiego oddziaływania na wschodzie, liczył na przejęcie wpływów nad Rosyjską Cerkwią Prawosławną. Gdy pertraktacje nie przynosiły oczekiwanych skutków strona polska zdecydowała się na przeprowadzenie szeroko zakrojonej akcji zbrojnej wobec Moskwy. Decydujące starcie rozegrało się 4 lipca 1610 roku podczas bitwy pod Kłuszynem, podczas której wojska rosyjskie zostały rozbite przez armię polską pozostającą pod dowództwem hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Wkrótce wojska Żółkiewskiego wkroczyły do Moskwy, a 8 października 1610 roku zajęły Kreml aresztując zdetronizowanego przed kilkoma dniami cara Wasyla Szujskiego oraz jego najbliższą rodzinę (braci, żonę). W roku kolejnym hetman Żółkiewski wkroczył ze swoją armią w uroczystym orszaku do Warszawy w towarzystwie Wasyla Szujskiego, którzy tego samego dnia złożyli hołd i przysięgę wierności królowi Polski. Miejsce hołdu oraz okoliczności nie zostały upamiętnione ani na Zamku Królewskim, ani w innej części Warszawy. Moglibyśmy podziwiać obrazy autorstwa Tomasza Dolabelli „Złożenie hołdu Zygmuntowi III przez carów Szujskich” oraz „Zdobycie Smoleńska”, niestety zostały one zrabowane przez siły rosyjskie w 1707 roku, gdy w Warszawie gościł car Piotr I.