27 lipca 1918 roku, z inicjatywy ks. Idziego Radziszewskiego, decyzją Zjazdu Biskupów Królestwa Polskiego powołano do życia Uniwersytet Lubelski. Bezpośrednią przyczyną tej decyzji była likwidacja Akademii Duchownej w Petersburgu przez władze bolszewickie. Rok akademicki 1918/1919 zainaugurowano jesienią, a kształcenie odbywało się na czterech wydziałach: Teologicznym, Prawa Kanonicznego, Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych i Nauk Humanistycznych. Końcem lat 20. nazwa placówki otrzymała nowe brzmienie – Katolicki Uniwersytet Lubelski – a chwilę przed wybuchem II wojny światowej nadano jej pełne prawo do dotacji państwowej mimo statusu prywatnej akademii oraz przekazano podominikański budynek zlokalizowany przy Alejach Racławickich w centrum Lublina. W czasie wojny gmach uczelniany przekształcony został w szpital wojskowy. Znaczną część kadry profesorskiej oraz studentów wywieziono do obozów koncentracyjnych lub rozstrzelano. Co ciekawe, lubelski uniwersytet był pierwszym na terenie stopniowo wyzwalanej Rzeczypospolitej Polskiej, który wznowił swoją działalność – już w sierpniu 1944 roku uzyskał pozwolenie od władz komunistycznych. Tak wczesna reaktywacja stała się możliwa dzięki staraniom ks. prof. Antoniego Słomkowskiego. Uszczuploną przez działania wojenne kadrę akademicką KULu zasilili profesorowie z Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie oraz Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Dla upamiętnienia jubileuszu 90-lecia działalności KULu Biskup Polowy Wojska Polskiego gen. Tadeusz Płoski przyznał uczelni medal „Milito Pro Christo” w dowód uznania za kształcenie inteligencji katolickiej oraz młodych ludzi w duchu chrześcijańskiej wartości, a także za prowadzenie badań naukowych w poszanowaniu zasad wiary.
Super sklep.
Świetny produkt doskonałej jakości.