10 zł Wielcy polscy ekonomiści – Roman Rybarski

Powiększ

Kod produktu: PAR_1445

Ocena

Napisz opinię

Cena: 123,00 zł

Ilość

Dodaj do listy życzeń

Podstawowe parametry:

Data emisji: 25-04-2019

Metal: Ag 925 (srebro)

Nakład: do 13 000 szt.

Nominał: 10 zł

Opakowanie: Plastikowy kapsel

Rok emisji: 2019

Średnica monety: 32 mm

Stan zachowania: 1

Waga monety: 14,4 g

Opis produktu

Roman Rybarski urodził się 3 sierpnia 1887 roku w Zatorze. Ukończył studia w zakresie ekonomii i historii gospodarczej na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Już w trakcie studiów angażował się społecznie i politycznie – był członkiem Koła Braterskiego tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Zet” oraz prezesem Zjednoczenia Młodzieży Narodowej. Od 1910 roku należał do Ligi Narodowej. Aktywnie działał także na polu naukowym, publikował w „Czasopiśmie Prawniczym i Ekonomicznym” oraz na kartach „Ekonomisty”. Kształcenie wyższe ukończył w listopadzie 1910 roku uzyskując stopień doktora nauk prawnych, a niespełna 7 lat później przed jego nazwiskiem widniał już tytuł profesora UJ. Uczestniczył w konferencji pokojowej w Paryżu (1919) w charakterze reprezentanta polskiej Komisji Odszkodowań i Finansów. W tym samym roku zaangażował się w działalność Związku Ludowo-Narodowego, a w połowie lat 20. zaczął regularnie publikować w „Gazecie Warszawskiej”. Wydał drukiem szereg prac poświęconych kwestiom natury ekonomiczno-gospodarczej, m.in.: Marka polska a złoty polski (1922), Naród, jednostka, klasa (1926), Polityka i gospodarstwo (1927), Podstawy narodowego programu gospodarczego (1934), Idee przewodnie gospodarstwa Polski (1939). W 1928 roku został posłem na Sejm RP oraz prezesem ZLN (późniejszego Stronnictwa Narodowego). Po wybuchu II wojny światowej współtworzył struktury Polskiego Państwa Podziemnego. Został aresztowany w maju 1941 roku, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie współtworzył obozowy ruch oporu. Zmarł 5 lub 6 marca 1942 roku. Dokładne przyczyny zgonu nie są znane, podejrzewa się, że powodem była choroba (angina lub dyzenteria), albo rozstrzelanie będące konsekwencją zaangażowania w ruch oporu.