Stefan Czarniecki herbu Łodzia urodził się (prawdopodobnie) w 1599 roku w Czarncy. Dokładna data urodzin Stefana Czarnieckiego pozostaje nieznana, niewiele także wiadomo o jego najmłodszych latach i dzieciństwie. Był synem starosty chęcińskiego i żywieckiego, Krzysztofa Czarnieckiego, oraz Krystyny de domo Rzeszowskiej. Wiele wskazuje na to, że ukończył kolegium jezuitów w Krakowie oraz odbył kilkuletnią służbę wojskową. Badacze przyjmują, że od 1621 roku służył w wojsku polskim, w tym czasie brał udział w kilku potyczkach zbrojnych, m.in. w bitwie pod Chocimiem (1621), bitwie pod Martynowem (1624), bitwie pod Kumejkami (1637), bitwie pod Ochmatowem (1944). Brał czynny udział w wojnie polsko-rosyjskiej, w tym w kampanii smoleńskiej, później w walkach z Kozakami i Tatarami. W 1637 roku wstąpił w związek małżeński z Zofią Kobierzycką. Wielki rozgłos przyniósł mu udział w bitwie nad Żółtymi Wodami (1648) wespół z Bohdanem Chmielnickim, który poskutkował jednocześnie dostaniem się do tatarskiej niewoli. Został wykupiony dopiero po zawarciu ugody Zborowskiej (1949). Ten etap wojennej kariery zakończył ze stopniem pułkownika i porucznika chorągwi hetmańskiej, by wkrótce zostać doradcą króla Jana II Kazimierza. Walczył później w bitwie pod Beresteczkiem (1651) i pod Batohem (1652). Od 1652 roku walczył już w randze oboźnego konnego na Bracławszczyźnie, zajmując m.in.: Niemirów, Bałabankę, Pohrebyszcze. W trakcie potopu szwedzkiego (1655-1660) dowodził obroną miasta Krakowa, niestety wobec braku posiłków musiał skapitulować. Został następnie mianowany regimentarzem. W 1662 roku objął urząd hetmana polnego koronnego. Zmarł w trakcie podróży do Lwowa dnia 16 lutego 1665 roku w Sokołówce. Został postrzelony podczas tłumienia buntu w Stawiszczu. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w Warszawie, jednak hetman pochowany został w swojej rodzinnej wsi, w Czarncy. Postać Stefana Czarneckiego przywołana została w tekście Mazurka Dąbrowskiego – „Jak Czarnecki do poznania po szwedzkim zaborze, dla ojczyzny ratowania wrócim się przez morze”.