20 zł, Pałac w Wilanowie, Wilanów

Powiększ

Kod produktu: PAR_822

Ocena

Napisz opinię

Cena: 187,00 zł

Ilość

Dodaj do listy życzeń

Podstawowe parametry:

Metal: srebrna (Ag 925)

Nakład: 24.000 szt.

Opakowanie: kapsel

Rok emisji: 2000

Średnica monety: 38,61 mm

Stan zachowania: menniczy

Waga monety: 28,28 g

Opis produktu

Rewers: Wizerunek elewacji zachodniej pałacu w Wilanowie. Poniżej orzeł z herbem Jana III Sobieskiego na piersi. Z lewej strony fragment bramy pałacu z postacią Marsa Sarmackiego. U góry półkolem napis: PAŁAC W WILANOWIE.

Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 20-00. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 20 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: MW.

Projektant: Ewa Tyc-Karpińska / Andrzej Nowakowski

Historia pałacu w Wilanowie sięga 23 kwietnia 1677 roku. Wówczas to Jan III Sobieski stał się właścicielem wioski Milanów. Wkrótce jednak nazwę wioski, nawiązując do tradycji Antyku, zmieniono na Villa Nova. Nazwa uległa następnie spolszczeniu do formy „Wilanów”.

Pierwotna rezydencja, według projektu Augustyna Locciego, była niewielkim, parterowym dworem. Jednak sukcesy militarne króla i wzrost jego znaczenia w kolejnych latach sprawiły, że pierwotny projekt rozszerzono. Rezydencja, powiększana kolejno o piętro, potem jadalnię (drugie piętro) i wieże połączone z pałacem galeriami, stała się ostatecznie pałacem Jana III Sobieskiego. Wielka rozbudowa pałacu miała jeszcze miejsce w latach 1677-1696, po której budowla łączyła w sobie elementy dworu szlacheckiego, włoskiej willi ogrodowej i francuskiego pałacu w stylu Ludwika XIV.Jeszcze za króla Sobieskiego rozpoczęła się budowa oficyn, które zostały ukończone dopiero przez Elżbietę Helenę Sieniawską.

Po śmierci króla Pałac przeszedł we władanie jego synów. W kolejnych latach rezydencja podupadała aż w 1720 roku nabyła ją jedna z najbogatszych kobiet ówczesnej Polski – Elżbieta Sieniawska. Sieniawska wznowiła prace rozpoczete za króla Sobieskiego. W ciągu dziewięciu lat udało jej się zbudować m.in. boczne skrzydła. Po śmierci Sieniawskiej rezydencję odziedziczyła jej córka Maria Zofia Czartoryska (z domu Denhoffowa). Następnie pałac znowu, choć na krótko, stał się rezydencją króla Polski. W 1730 roku trafił on bowiem w ręce króla Augusta II Mocnego. Za jego czasów zmianie uległy zwłaszcza wnętrza pałacu. Król sprowadził się do pałacu w 1732 roku, ale nie na długo, gdyż zmarł on już w 1733 roku. W połowie XVIII wieku dobra wilanowskie odziedziczyła córka Czartoryskich, Izabela Lubomirska. Za jej gospodarowania pałac odzyskał swoją dawną świetność. Po 69 ltach księżna przekazała pałac swojej córce i jej mężowi Stanisławowi Kostce Potockiemu, który w 1805 roku zdecydował o dobudowaniu neogotyckiego budynku do północnej oficyny. Budynek ten stał się jednym z pierwszych w Polsce, ogólnodostępnych muzeów. Niestety budynek nie zachował się do obecnych czasów – został on rozebrany w XIX wieku. Potocki umieścił na północnej ścianie galerię popiersi i herbów właścicieli rezydencji.

Potoccy byli związani z Wilanowem do 1892 roku, kiedy to Aleksandra (ostatnia z rodu Potockich) zapisała pałac swojemu kuzynowi, Ksaweremu Branickiemu. Ród Branickich zajmował Wilanów do 1945 roku.

Następnie pałac stał się własnością Ministerstwa Kultury i Sztuki. Budynek został podmurowany, podpiwniczony i gruntownie odnowiony. Odzyskano także większość zbiorów wywiezionych przez Niemców w czasie wojny. W 1962 roku Wilanów został otwarty dla zwiedzających. Po przemianie ustrojowej pałac oraz przyległy park przeszły pod zarządzanie Muzeum Pałacu w Wilanowie.

W XXI wieku, w latach 2004-2008, pałac doczekał się gruntownej renowacji. Podobno w 2011, w czasie polskiej prezydencji w UE, Wilanów ma być miejscem spotkań europejskich przywódców.

Pałac w Wilanowie jest jednym z nielicznych warszawskich zabytków, które uniknęły poważnych zniszczeń w trakcie II wojny światowej. Dzięki temu może on zachwycać kolejne pokolenia zwiedzających.