20 zł, Pałac Królewski w Łazienkach

Powiększ

Kod produktu: PAR_724

Ocena

Napisz opinię

Cena: 220,00 zł

Ilość

Dodaj do listy życzeń

Podstawowe parametry:

Metal: Ag 925 (srebro)

Nakład: 20.000 szt.

Opakowanie: kapsel

Rok emisji: 1995

Średnica monety: 40 mm

Stan zachowania: menniczy

Waga monety: 31,1 g

Opis produktu

Rewers monety: Fasada frontowa Pałacu Królewskiego w warszawskich Łazienkach, poniżej dwie sylwetki łabędzi płynących pomiędzy wodnymi roślinami. U góry półkolem napis PAŁAC KRÓLEWSKI, pod jego wizerunkiem poziomy napis: W ŁAZIENKACH.

Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 19-95. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 20 ZŁ.

Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska

Pałac królewski w Łazienkach, zwany także Pałacem na Wyspie, Pałacem na Wodzie albo po prostu Pałacem Łazienkowskim) jest głównym obiektem architektonicznym Parku Łazienkowskiego. Pałac został zbudowany na polecenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Pałac powstawał 21 lat, od 1772 do 1793 roku. Pałac, według projektu Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kamsetzera, powstał na bazie, istniejącego wcześniej, pawilonu wypoczynkowego, tzw. Łazienki Lubomirskiego, zaprojektowanej i zbudowanej w XVII wieku przez Tylmana van Gameren dla marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego. Pałac Łazienkowski znajduje się w centrum, liczącego ponad 70 hektarów, zespołu pałacowo-ogrodowego – Łazienek Królewskich.

Od 1775 roku Pałac Łazienkowski służył królowi za letnią rezydencję, w której odbywały się słynne, organizowane przez władcę, obiady czwartkowe – spotykała się na nich intelektualna i kulturalna elita Warszawy i kraju. W latach 1788-1793 pałac rozbudowano w stylu klasycystycznym według projektu Dominika Merliniego. Autorami rzeźb i malunków byli, m.in. Marcello Bacciarelli i Jan Bogumił Plersch. Pałac Łazienkowski położony jest na sztucznie usypanej wyspie, wokół której rozciąga się jeziorko. W pobliżu jeziorka znajduje się ogród w stylu francuskim, powstały jeszcze przed budową pałacu oraz Teatr na Wyspie według projektu Kamsetzera, upozorowany na ruiny teatru w Herkulanum. Z lądem łączą pałac dwa mosty, obydwa zwieńczone kolumnami w stylu klasycystycznym.

Po śmierci króla Stanisława Augusta Poniatowskiego pałac stał się własnością ks. Józefa Poniatowskiego i księżnej Marii Poniatowskiej. Następnie, od roku 1817 był rezydencją cesarską. W okresie 20-lecia międzywojennego pałac, wraz z parkiem, stał się własnością Państwowych Zbiorów Sztuki. W czasie II wojny światowej w pałacu stacjonowali naziści. U schyłku wojny, jesienią 1944 roku, wywieźli oni sprzęty znajdujące się w pałacu a sam pałac spalili. Wszelkie wywiezione przez nich dobra znalazły się w III Rzeszy. W 1945 roku, pod kierownictwem architekta Jana Dąbrowskiego, rozpoczęto odbudowę pałacu, która trwała do 1960 roku. Na szczęście udało się zrekonstruować wygląd pałacu, który następnie stał się jednym z oddziałów Muzeum Narodowego.

Od 1995 roku jest on już samodzielną instytucją muzealną. Obecnie Park Łazienkowski pełni funkcję podobną do tej, którą spełniał w momencie powstania. Jest on bowiem miejscem licznych wydarzeń o charakterze kulturalnym, naukowym, rozrywkowym a także sportowym. Ponadto stał się on jednym z ulubionych miejsc spacerów mieszkańców Warszawy. Dla zwiedzających otwarte są, m.in. tzw. sala Bachusa, łaźnie królewskie, sala balową oraz galeria portretów, w zbiorach której znajdują się arcydzieła światowego malarstwa, w tym obrazy Rembrandta, Rubensa i braci Breughlów. Do innych, również wartych odwiedzenia, obiektów na terenie Łazienek Królewskich należą Stara Pomarańczarnia, Stara i Nowa Kordegarda, Biały Domek, (w którym na początku XIX wieku mieszkał, przebywający na wygnaniu, późniejszy król Francji Ludwik XVIII), Świątynia Diany oraz Pałac Myślewicki, będący niegdyś rezydencją ks. Józefa Poniatowskiego. Wchodząc do kompleksu przez główne wejście (od ulicy Marszałkowskiej) warto zwrócić uwagę na, znajdujący się obok wejścia, pomnik Fryderyka Chopina – jest to bodaj najbardziej znany na świecie pomnik kompozytora – przy którym odbywają się cykliczne letnie koncerty muzyki Chopin. Wychodząc przez południowe wyjście zwiedzający mogą wybrać się na, znajdujące się nieopodal, minipole golfowe, stanicę jeździecką oraz do jednej z najbardziej prestiżowych restauracji w stolicy – Belvedere. Ponadto, w pobliskich, nieczynnych szklarniach często organizowane są wystawy o różnorodnej tematyce.