20 zł, Pałac Potockich w Radzyniu Podlaskim

Powiększ

Kod produktu: PAR_798

Ocena

Napisz opinię

Cena: 275,00 zł

Ilość

Dodaj do listy życzeń

Podstawowe parametry:

Metal: srebrna (Ag 925)

Nakład: 15.000 szt.

Opakowanie: kapsel

Rok emisji: 1999

Średnica monety: 38,61 mm

Stan zachowania: L (menniczy)

Waga monety: 28,28 g

Opis produktu

Rewers monety: Wizerunek pałacu Potockich w Radzyniu Podlaskim. Poniżej heraldyczna kompozycja rzeźbiarska oraz napis: RADZYŃ PODLASKI. U góry półkolem napis: PAŁAC POTOCKICH.
Awers monety: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, ujęty w kole z lilijkami. Po bokach orła oznaczenie roku emisji: 19-99. W otoku napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA ZŁ 20 ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: MW.
Projektant monety: Ewa Tyc-Karpińska / Robert Kotowicz

Pałac w Radzyniu Podlaskim został wzniesiony w połowie XVIII wieku dla księcia Eustachego Potockiego, generała artylerii Wielkiego Księstwa Litewskiego i jego żony Marii Kątskiej. Projekt pałacu wykonał architekt Jakub Fontana. Pałac powstał na bazie istniejącego wcześniej zamku, który powstał w latach 1566-1567. Zbudowali go Mniszchowie i następnie zarządzali nim do połowy XVII wieku. Pod koniec XVII stulecia pałac znalazł się w posiadaniu Antoniego Szczuki, podkanclerzego Wielkiego Księstwa Litewskiego, który rozbudował pałac w stylu barokowym zgodnie z projektem architekta Augustina Locciego młodszego.

Dopiero za Potockich rezydencja stała się pałacem. Prace pod nadzorem Fontany rozpoczęły się w 1749 roku. Modernizacja realizowana była w stylu francuskiego rokoko. Alegoryczne w swym charakterze dekoracje rzeźbiarskie były autorstwa Jana Ch. Redlera, natomiast dekoracje malarskie wyszły spod ręki Jana. B. Plerscha. Rezydencja została zbudowana na planie podkowy: w kierunku południowym od głównego korpusu biegną południowym dwa skrzydła. Korpus główny i skrzydła okalają zaś dziedziniec. Pośrodku skrzydeł znajdują się bramy wjazdowe, nad którymi wznoszą się wieże. Nad bramami umieszczono herby Kątskich - Brochwicz i Potockich - Pilawa, oraz figuralne rzeźby Redlera. Bogatą dekorację posiada środkowa część pałacu od strony dziedzińca, którego centralnym punktem są dwa rokokowe kartusze z inicjałami MK i EP. Bogato zdobione wnętrza zostały zniszczone przez wycofujące się wojska rosyjskie w 1915 roku a później przez wojska niemieckie w 1944 roku.

Na przełomie XVIII i XIX wieku właścicielami rezydencji, na krótko, byli ks. Stanisław Staszic a następnie Anna Sapieżyna, która w 1824 roku sprzedała pałac rodzinie Czartoryskich. W 1834 roku rezydencję kupiła rodzina Korwin-Szlubowskich. Pałac pozostał i w ich rękach pałac do 1920 roku, kiedy to Stanisław Korwin-Szlubowski przekazał go na poczet skarbu Państwa Polskiego.

W okresie międzywojennym pałac gościł urzędników administracji państwowej. W czasie niemieckiej okupacji pałac zajęła administracja nazistowskiej Rzeszy. W lipcu 1944 roku uciekające oddziały niemieckie podpaliły pałac, powodując tym samym ogromne straty.

W latach sześćdziesiątych pałac został odbudowany i przekazany na siedzibę instytucji powiatowych. Przez kolejne dwadzieścia lat pałac niszczał: zaniechano niemal jakichkolwiek prac konserwatorskich. Gruntowny remont udało się przeprowadzić dopiero w 1980 roku. Po remoncie pałac stał się siedzibą instytucji kulturalnych oraz sądu.

Pałac znajduje się przy dzisiejszej ulicy Jana Pawła II 2, będąc siedzibą instytucji administracyjnych. Od północy przylega do niego zadbany park krajobrazowy z jedną z najpiękniejszych w Polsce oranżerii wzniesionej według projektu Jakuba Fontany, z rzeźbiarską grupą Apollina wykonaną przez Jana Ch. Redlera. Założeniu pałacowemu podporządkowany został układ urbanistyczny miasta.

Pałac w Radzyniu jest bez wątpienia jednym z cenniejszych zabytków architektury na Lubelszczyźnie.