10 zł, 40 rocznica Marca 68, rok emisji 2008

legend Powiększ

PAR_1081

PAR_1081400

Cena:61,00 zł


Podstawowe parametry:
Data emisji: 03-03-2008
Metal: srebro (Ag 925)
Nakład: 118 000 szt.
Opakowanie: Kapsel
Rok emisji: 2008
Średnica monety: 32 mm
Stan zachowania: L (menniczy)
Waga monety: 14,14 g

Opis produktu

Awers monety: Z prawej strony wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. U góry z prawej strony półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Poniżej orła z prawej strony oznaczenie roku emisji: 2008. U dołu wizerunki: otwartej książki i pod nią zamkniętej książki. Z lewej strony stylizowane wizerunki spadających kartek. Pod prawą łapą orła znak mennicy: M/W. 

Rewers monety: Stylizowany wizerunek bramy głównej Uniwersytetu Warszawskiego. Poniżej stylizowana flaga symbolizująca flagę polską, oraz stylizowane wizerunki transparentów. U góry półkolem napis: 40. ROCZNICA/MARCA `68. U dołu stylizowane wizerunki milicjantów i strajkujących studentów. 

Projektant monety: Andrzej Nowakowski 

Na przełomie 1967/68 roku pojawiły się informacje o ograniczeniu przedstawień Dziadów w reżyserii Kazimierza Dejmka, wystawianych w warszawskim Teatrze Narodowym, co wiązano (według cenzury) z oklaskami podkreślającymi antyrosyjskie kwestie dramatu. Podejrzewano jednak, że oklaski te prowokowały służby bezpieczeństwa. W połowie stycznia władze zdecydowały o zdjęciu Dziadów. 30 stycznia 1968 roku, odbyło się ostatnie przedstawienie. Prowokatorów w czasie ostatniego przedstawienia wyręczyła publiczność przyjmując arcydzieło owacją. Wieczorem spod teatru w stronę pomnika Adama Mickiewicza na Krakowskim Przedmieściu, ruszył pochód z transparentami żądającymi następnych przedstawień. Milicja Obywatelska nie interweniowała. Dopiero później niektórych uczestników demonstracji aresztowano. Zdjęcie Dziadów wywołało powszechne niezadowolenie. W lutym na Uniwersytecie Warszawskim zbierano podpisy pod petycją protestującą przeciw zakazowi przedstawień. Dnia 29 lutego odbyło się zebranie Warszawskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Wyjaśnienia przedstawiciela władz, który niezręcznie bronił decyzji o zdjęciu Dziadów, oburzyły zgromadzonych pisarzy. Przeciw działaniu władz opowiedzieli się Paweł Jasienica i Antoni Słonimski, a Stefan Kisielewski określił panujący w PRL system „dyktaturą ciemniaków”. Pisarze partyjni próbowali złagodzić falę krytyki, jednak większość zgromadzonych przyjęła rezolucję protestującą przeciw nasileniu cenzury, oraz domagającą się przywrócenia swobody twórczej i wznowienia Dziadów. W tym samym czasie za udział w demonstracji z 30 stycznia z Uniwersytetu Warszawskiego usunięto studentów Adama Michnika i Henryka Szlajfera. W świetle obowiązujących przepisów była to decyzja bezprawna, a podjęło ją Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego na podstawie sugestii warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego i MSW. 8 marca 1968 roku, na dziedzińcu Uniwersytetu odbył się wiec studentów, na którym przyjęto rezolucję żądającą unieważnienia decyzji w sprawie represjonowanych studentów. Uczestnicy wiecu zostali otoczeni przez cywilnych funkcjonariuszy milicji, którzy zajechali autokarem z napisem Wycieczka. Próbowali oni wyrywać z tłumu poszczególne osoby. Kiedy autokary odjechały, a studenci rozchodzili się w spokoju, przez bramę główną wdarły się specjalne oddziały milicji, które brutalnie zaatakowały młodzież. Tłum obserwatorów na Krakowskim Przedmieściu skandował okrzyk „Gestapo!” Tego samego dnia przeprowadzono liczne aresztowania w środowisku uniwersyteckim. Prasa, radio i telewizja wspomniały o „zakłóceniach w ruchu ulicznym i komunikacji” na Krakowskim Przedmieściu oraz ekscesach bananowej młodzieży i chuliganów, co wywołało oburzenie wśród studentów. 9 marca odbyły się wiece na Politechnice, których uczestniczy wyrazili solidarność z Uniwersytetem i potępili brutalną akcję milicji. Studenci sformowali pochód, który został rozpędzony przez MO. Milicja wielokrotnie atakowała grupki demonstrantów w różnych częściach stolicy. 
Propaganda sugerowała, że inspiratorami zajść byli studenci pochodzenia żydowskiego, z reguły dzieci wysokich urzędników PRL. Stanowiło to po części prawdę, jednak propaganda nie zauważyła, iż ich demokratyczne dążenia znajdowały szerokie poparcie społeczne. 11 marca na posiedzeniu aktywu partyjnego I sekretarz KW w Warszawie, Józef Kępa zaprezentował antysemicką wersję wydarzeń. Na Uniwersytecie, Politechnice i Szkole Głównej Planowania i Statystyki (SGPiS) odbyły się wiece studenckie, które uchwaliły rezolucje domagające się od władz ustalenia odpowiedzialności za brutalną akcję MO i kłamstwa prasy. Z kolei na żądanie warszawskiego KW w zakładach przemysłowych organizowano wiece robotnicze pod hasłami „Studenci do nauki, literaci do pióra” lub „Precz z syjonizmem”. Dnia 11 marca po południu w Warszawie doszło do kolejnych starć manifestantów z milicją. Grupy demonstrantów dotarły aż do gmachu Komitetu Centralnego. Tymczasem wiece studentów w Krakowie, Poznaniu, Lublinie, Łodzi, Gdańsku, Wrocławiu i Toruniu solidaryzowały się ze studentami Uniwersytetu Warszawskiego, żądając przestrzegania swobód konstytucyjnych, ukarania winnych brutalnych akcji milicji i zwolnienia aresztowanych. W wielu miastach, m. in. W Krakowie i Gdańsku, demonstrantów rozpędzała milicja. 
19 marca 1968 roku w Sali Kongresowej w Warszawie zorganizowano spotkanie stołecznego aktywu PZPR z kierownictwem partii. Gomułka w swoim wystąpieniu podkreślił antyradzieckie prowokacje w czasie przedstawień Dziadów, „antysocjalistyczne” działania „wrogów Polski Ludowej, jak również zaakcentował żydowskie pochodzenie rzekomych inspiratorów zajść na Uniwersytecie Warszawskim. W swoim przemówieniu zapewniał, że walka z syjonizmem nie ma nic wspólnego z antysemityzmem. Przemówienie Gomułki wywołało oburzenie wśród studentów. Na Politechnice Warszawskiej i Uniwersytecie rozpoczęto strajk okupacyjny. Po trzech dniach oba strajki zakończono, ponieważ władze zapowiedziały, ze rozwiążą uczelnie i rozpoczną nowe zapisy. 
Protesty i manifestacje nie przyniosły wymiernego skutku. Spotkały się z obojętnością i wrogością władz. Po zwolnieniu z pracy profesora Kołakowskiego i innych profesorów Uniwersytetu, studenci zorganizowali kolejny wiec, podczas którego uchwalono Deklarację Ruchu Studenckiego. Żądano w niej swobody zrzeszania się, wolności opinii, zniesienia cenzury, wprowadzenia społecznej kontroli państwowej i przestrzegania praw obywatelskich. W związku z tym wiecem władze skreśliły z listy studentów 34 osoby. Rozwiązano sześć kierunków studiów, m.in. Ekonomię, Filozofię i Socjologię. Podobne działania zastosowano na innych uczelniach. Tysiące studentów skierowano do służby wojskowej. Władze rozgromiły marcowy ruch demokratyczny. Wielu Polaków żydowskiego pochodzenia, którzy ulegli już asymilacji, a w szczególności ich dzieci, nagle dowiadywali się, że są „tylko” Żydami, niepożądanymi w Polsce. Represje antysemickie spowodowały, że w latach 1968 – 1969 wyjechało z PRL około 20 tysięcy osób. 

Źródła własne, strona internetowa: nbp.pl 

Przeczytaj również artykuł "Polska droga do wolności" na srebrnych monetach III RP, który przygotował dla Państwa nasz sklep numizmatyczny oraz zobacz pozostałe monety kolekcjonerskie, z serii "Polska droga do wolności".

Opinie

Bądź pierwszym który napisze opinię!

Napisz opinię

10 zł, 40 rocznica Marca 68, rok emisji 2008

10 zł, 40 rocznica Marca 68, rok emisji 2008

Podobne produkty z tej kategorii

Kontakt

Telefon
+48 22 769 77 27
(dni robocze 8.00-16.00)
Telefon
+48 509 445 403 
(tylko skup monet i banknotów)
skup monet warszawa, skup banknotów

Szukaj

Kategorie

Przewoźnicy

darmowa wysyłka

Portfele skórzane

artykuły szkolne

Promocje

Brak promowanych produktów w tym momencie.