Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864 roku w Strawczynie. Bardzo wcześnie stracił rodziców, matkę w wieku 15 lat (1879), a ojca osiągnąwszy 19 rok życia (1884). Kształcił się kolejno w szkole początkowej w Psarach, Męskim Gimnazjum Rządowym w Kielcach, a następnie w Instytucie Weterynarii w Warszawie (była to jedna z niewielu uczelni, która nie wymagała matury, a tej Żeromski nie uzyskał). Trudna sytuacja finansowa spowodowała, że w 1889 roku Żeromski przerwał studia i podjął zatrudnienie w charakterze guwernera w posiadłościach ziemiańskich (Łysów, Nałęczów). W tym samym roku zaczął publikować swoje utwory na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Głosu”, czy „Nowej Reformy”. Wstąpił w związek małżeński z poznaną w Nałęczowie Oktawią Radziwiłłowicz, która była pracownikiem jednego z nałęczowskich uzdrowisk. Wraz z małżonką wyemigrował do Szwajcarii, gdzie podjął zatrudnienie w Muzeum Narodowym Polskim w Rapperswilu w charakterze bibliotekarza. W tym okresie napisał m.in. Syzyfowe prace (wydane pod pseudonimem Maurycy Zych), zbiory opowiadań. Zetknął się wówczas z Gabrielem Narutowiczem i Edwardem Abramowskim. Po powrocie do Warszawy pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej. Większość swojego czasu, nie licząc obowiązków zawodowych, poświęcał pisaniu. Ukazały się wówczas jego dwie powieści – Ludzie bezdomni i Popioły. Sukces drugiej z wymienionych pozwolił mu zrezygnować z pracy zarobkowej i przenieść się na rok do Zakopanego. W 1909 roku, świeżo po rozstaniu z pierwszą żoną, osiedlił się w Paryżu. Prawdopodobnie już wtedy znał malarkę Annę Zawadzką, z którą związany był uczuciowo do śmierci. Zmarł 20 listopada 1925 roku, jak zanotował tego dnia Władysław Reymont: „Dzisiaj umarł Żeromski, cios to dla mnie z wielu powodów. […] Strata ta polskiej literatury niezastąpiona. Uwielbiałem Go jako genialnego pisarza”. Stefan Żeromski pochowany został na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.
Super sklep.
Świetny produkt doskonałej jakości.