Awers: 
U góry, półkolem, napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Poniżej wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Centralnie, stylizowane wizerunki dwóch starych samochodów. Pod nimi faksymile podpisu Ferdynanda Ossendowskiego, a poniżej napis: 10 ZŁ. Z lewej strony stylizowany fragment róży wiatrów. U dołu, z prawej strony, półkolem, oznaczenie roku emisji: 2011. Pod orłem, po prawej stronie, znak mennicy: MW. 

Rewers: 
Stylizowany wizerunek Ferdynanda Ossendowskiego, na tle zarysu cienia postaci i stylizowanego fragmentu globusa z zaznaczoną siecią południków i równoleżników. Po prawej stronie napis: 1876/1945. Pod nim stylizowane wizerunki książek. U góry, półkolem, napis: FERDYNAND OSSENDOWSKI. 

Ferdynand Antoni Ossendowski (ps. Feranto) urodził się 27 maja 1876 roku w Lucynie (miasto na terenie dzisiejszej Łotwy). Był synem lekarza, Marcina Ossendowskiego i Wiktorii de domo Bortkiewicz. Począwszy od 1884 roku Ossendowscy zamieszkali Kamieńcu Podolskim (miasto na terenie dzisiejszej Ukrainy). Ferdynand uczęszczał tam do rosyjskiego gimnazjum, jednak cały cykl kształcenia średniego odebrał dopiero w Petersburgu, po kolejnej przeprowadzce. Podjął następnie studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym przy Uniwersytecie w Petersburgu. Podjęcie asystentury na uniwersytecie, u boku prof. Szczepana Zalewskiego, zapewniło mu akces w prestiżowe kręgi nauki, a to z kolei pozwoliło mu na odbycie wielu wypraw badawczych, w tym m.in. do: Chin, Japonii, Indii oraz na Kaukaz, nad Dniestr, czy nad jezioro Bajkał. Nowopoznane miejsca stały się dla niego inspiracją do napisania pierwszej powieści, osadzonej w realiach indyjskich - Chmury nad Gangesem. Od 1899 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie podjął studia na Wydziale Fizyki i Chemii przy Uniwersytecie Paryskim (Sorbona) pod okiem prof. Marcellina Pierra Berthelota. Niewykluczone, że poznał w tym czasie Marię Skłodowską-Curie. Osiadł następnie w Tomsku, później w Mandżurii (Chiny), Omsku (Rosja), Urdze (Mongolia), a w 1922 roku powrócił do Polski, gdzie poświęcił się działalności literackiej. Jego bibliografia jest imponująca, wydał ponad 70 książek o tematyce podróżniczej, z których najbardziej znane to: Cień ponurego Wschodu (1923), Zwierzęta, ludzie, bogowie (1923), Czarny czarownik: relacja z wyprawy do Afryki (1926), Niewolnicy słońca (1927), Gasnące Ognie (1931), Słoń Birara (1932).