Szlak Bursztynowy łączy kraje położone na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego z krajami basenu Morza Śródziemnego. Stanowi ważny szlak handlowy dla wypraw po złoża bursztynu, które zaczęły ulegać nasileniu w I wieku n.e. Największe złoża bursztynu, bo aż 90% światowych zasobów tego surowca, zlokalizowane są w obwodzie kaliningradzkim. Celtowie byli pierwszymi pośrednikami wymiany handlowej, której przedmiotem był bursztyn. Jednak dopiero Rzymianie, w I wieku n.e. rozwinęli wymianę i handel bursztynem na dużą skalę. Organizowali w tym celu wyprawy z Panonii nad Bałtyk. Jedną z takich rzymskich wypraw utrwalił Pliniusz Starszy w swojej Historii naturalnej. Największy rozkwit handlu bursztynem przypadł na III wiek, a od pierwszej połowy IV wieku zaczął się stopniowo zmniejszać. Co warte odnotowania, głównym ośrodkiem handlu bursztynem na terenie Imperium Rzymskiego była Akwileja, miasto położone na terenie dzisiejszych północno-wschodnich Włoch w regionie Friuli-Wenecja Julijska. Trudno na dzień dzisiejszy precyzyjnie wskazać jak szlak bursztynowy przebiegał. Uznaje się jednak, że swój punkt początkowy miał w Akwilei nad Adriatykiem, wiódł przez Bramę Morawską, Kotlinę Kłodzką, Śląsk, Wielkopolskę, Kujawy aż nad Morze Bałtyckie.