Tadeusz Gajcy urodził się 8 lutego 1922 roku w Warszawie. Nauki pobierał kolejno w Gimnazjum oo. Marianów w Warszawie, później kształcił się na tajnych kompletach licealnych organizowanych przy Miejskiej Szkole Drogowej z inicjatywy oo. Marianów, w 1941 roku zdał maturę, a następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, również w ramach tajnego nauczania. Od 1941 roku był członkiem konspiracyjnej organizacji – Konfederacja Narodu. Rok później zaczął realizować się jako dziennikarz publikując w pismach: „Nowa Polska-Wiadomości Codzienne”, „Sztuka i Naród”, „Ruch Kulturowy” i in. Od listopada 1943 roku, po śmierci Andrzeja Trzebińskiego, został redaktorem pisma „Sztuka i Naród”. Był żołnierzem Armii Krajowej, ściśle współpracował z jej strukturami propagandowo-kulturalnymi. Brał udział w konspiracyjnych wieczorach literackich, na których odczytywał swoje wiersze. W 1943 roku zrezygnował ze studiów oraz z pracy zarobkowej i całkowicie poświęcił się działalności konspiracyjnej. Przez słuchaczy i czytelników doceniany był za swoją wielką wrażliwość poetycką, otrzymał nagrody w konkursie „Biuletynu Informacyjnego” oraz „Kultury Jutra” za wiersze: „Uderzenie”, „Śpiew murów”, „Rapsod o Warszawie”. Po wybuchu powstania warszawskiego (1 sierpnia 1944 roku) brał udział w walkach na terenie Starego Miasta w grupie szturmowo-wypadowej pod dowództwem por. Jerzego Bondorowskiego (ps. „Ryszard”). Zginął 16 sierpnia 1944 roku w kamienicy przy ul. Przejazd nr 1/3 (dziś ulica gen. Władysława Andersa), która wysadzona została przez niemieckiego okupanta. 2 sierpnia 2009 roku został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Lecha Kaczyńskiego, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury.