Krzysztof Kolumb urodził się 25 sierpnia lub 31 października 1451 roku w Genui. Był synem lokalnego kupca, Domenico Colombo. Miał brata, Bartolomeo, który zawodowo trudnił się kartografią. W 1477 roku Kolumb wraz z bratem przeprowadził się do Lizbony, gdzie obydwaj zajęli się sporządzaniem i udoskonalaniem map. Swoje pierwsze podróże oceaniczne odbył do Anglii, na Maderę oraz do Gwinei. W 1479 roku wstąpił w związek małżeński z córką gubernatora Porto Santo, Felipą Perestrello de Moniz. Kolumb studiował pisma antycznych i klasycznych pisarzy (Seneka, Arystoteles, Platon, Strabon, Eneasz Sylwiusz Piccolomini), jednak największy wpływ na kształtowanie się jego światopoglądu miał astronom z Florencji – Toscanelli. Lektura pism najwybitniejszych humanistów oraz studia nad kartografią utwierdziły Kolumba w przekonaniu o możliwości dotarcia do Azji przeprawiając się przez Ocean Atlantycki w kierunku zachodnim. Był przekonany, że taka wyprawa zajmie co najwyżej kilkanaście dni. Uważa się, że przyjął ten pogląd w oparciu o pisma greckiego filozofa i geografa, Ptolemeusza. Wiele lat zajęło Krzysztofowi Kolumbowi przekonanie hiszpańskiej królowej – Izabeli Kastylijskiej – do sfinansowania tego projektu ekspedycyjnego. Wyprawa rozpoczęła się 3 sierpnia 1492 roku. W kierunku amerykańskiego lądu podążały trzy statki z flagową „Santa Marią”. 12 października 1492 roku statki Krzysztofa Kolumba dopłynęły do brzegów wyspy San Salvador (archipelag Bahamy), które uznano za jedną z wysp japońskich. Opłynąwszy następne wyspy, w tym Kubę i Haiti (archipelag Wielkich Antyli), Krzysztof Kolumb powrócił do Hiszpanii. Podróżnik jeszcze wtedy nie zdawał sobie sprawy z tego, że odkrył nowy kontynent. Pozostawał w przekonaniu, że przypłynął do Azji. Dopiero 20 lat później, żeglarz florencki Amerigo Vespucci, przypłynąwszy do lądów spenetrowanych wcześniej przez Kolumba, odkrył, że ma do czynienia z kontynentem nieznanym, który nazwano od jego imienia – Ameryką.