20 zł, Świstak - moneta z serii zwierzęta świata, 2006, GCN PR70

Powiększ

Kod produktu: 2024_04_095

Ocena

Napisz opinię

Cena: 135,00 zł

Ilość

Dodaj do listy życzeń

Podstawowe parametry:

Data emisji: 28-02-2006

Metal: srebro (Ag 925)

Nakład: 60 000 szt.

Opakowanie: Slab GCN

Rok emisji: 2006

Średnica monety: 38,61 mm

Stan zachowania: PR70

Waga monety: 28,28 g

Opis produktu

Awers: Wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod orłem oznaczenie roku emisji: 2006, poniżej napis: ZŁ 20 ZŁ. Po bokach łap orła wizerunek flagi państwowej. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w

Rewers: Z lewej strony wizerunek dorosłego świstaka stojącego na tylnich łapach. Z prawej strony wizerunek dwóch młodych świstaków na górskiej skale. W tle stylizowany wizerunek krajobrazu górskiego. U góry półkolem napis: ŚWISTAK – Marmota marmota

Projektant awersu: Ewa Tyc-Karpińska / Andrzej Nowakowski

Świstak (Marmota marmota) to gryzoń z rodziny wiewiórkowatych. Występuje w Alpach i niektórych pasmach Karpat, a także w Pirenejach, gdzie został sztucznie wprowadzony przez człowieka. W Polsce występuje w wysokich rejonach Tatr w bardzo nielicznej grupie osobników (około tysiąca).
U świstaków występuje dymorfizm płciowy (samiec większy od samicy). Ich długość ciała to 42 – 54 cm, długość ogona 13 – 16 cm, a waga 2,3 - 5,7 kg. Ubarwienie futra jest różne, od żółtawobrązowej, przez czerwonawą, do szarej. Czubek głowy zawsze czarny, boki ciała i nogi żółtawoszare.
Świstak zamieszkuje trudno dostępne piętra hal i turni, omija okolice ruchliwych szlaków turystycznych. Gdy wyczuje niebezpieczeństwo i zagrożenie chowa się do wcześniej przygotowanej głębokiej (około 1 metra) nory, osiągającej długość 10 metrów. Nory wykorzystywane są również jako miejsce lęgu, poza tym w nich świstak zapada w długi sen zimowy, który trwa zazwyczaj od września do kwietnia. Przedtem świstak zatyka wyloty nory trawą i korzeniami.
Świstak żyje w stadzie, w momencie żerowania, jeden osobnik ze stada stoi na czatach, to właśnie wtedy świstak przyjmuje pozycję charakterystyczna dla tego gatunku. Z tej pozycji „na słupka” dobrze widać na wszystkie strony, w razie niebezpieczeństwa wydaje głośny świst, od którego pochodzi nazwa gatunku. Zaalarmowane stado w bardzo szybki sposób chowa się do nor. Największym wrogiem świstaka jest orzeł. Żer świstaków odbywa się w ciągu dnia. Żywią się roślinami, nadziemnymi pędami, bulwami, jak również korzeniami. Szczególnie intensywnie żerują jesienią, przed zapadnięciem w sen zimowy, aby zgromadzić zapas tłuszczu przed nadejściem zimy.
Okres rozrodczy u świstaków trwa 33-34 dni, samica rodzi od 1 do 7 młodych, przy czym samica rodzi tylko raz w roku. Młode świstaki wychodzą z nory po 40 dniach, jednak pozostaja pod opieka matki, która żywi je mlekiem przez kolejne dwa miesiące. Dojrzałość płciową osiągają po 4 latach. Żyją średnio od 15 do 18 lat, 20 lat w niewoli.
W Polsce świstak jest objęty ścisłą ochroną. Na początku XX wieku, był cenną zdobyczą kłusowników, którzy „świstacze sadło” sprzedawali jako panaceum na wiele schorzeń i dolegliwości.

Źródło: strony interntowe: nbp.pl/pl.wikipedia.org