XVII Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbywały się w dniach 12 – 27 lutego 1994 roku w norweskim mieście Lillehammer. W wydarzeniu wzięło udział łącznie 1737 sportowców (1215 mężczyzn i 522 kobiet) z ponad 60 krajów. Po raz pierwszy w historii igrzyska zimowe zorganizowano w odstępie dwuletnim od poprzednich igrzysk. Uroczystość otwarcia igrzysk olimpijskich uświetnił swą obecnością król Norwegii, Harald V (dyn. Glücksburgów). Wśród krajów, które po raz pierwszy miały okazję wystawić swą narodową reprezentację znalazły się:  Armenia, Białoruś, Czechy, Gruzja, Kazachstan, Kirgistan, Mołdawia, Słowacja, Ukraina, Uzbekistan, Bośnia i Hercegowina, Rosja i in. Uczestnicy rywalizowali ze sobą w następujących dyscyplinach: biathlon, bobsleje, hokej na lodzie, łyżwiarstwo, narciarstwo, saneczkarstwo. W klasyfikacji medalowej pierwsze miejsce zajęła reprezentacja Rosji zdobywając 23 medale (11 złotych, 8 srebrnych, 4 brązowe), lokata druga przypadła w udziale Norwegii z 26 medalami (10 złotych, 11 srebrnych, 5 brązowych), natomiast ostatnie miejsce na podium zajęła reprezentacja Niemiec z 24 medalami (9 złote, 7 srebrnych, 8 brązowych). Polskę reprezentowało łącznie 28 zawodników w 8 dyscyplinach olimpijskich, niestety żadnemu ze sportowców nie udało się wywalczyć olimpijskiego medalu. Wśród najważniejszych osiągnięć polskiej reprezentacji wymienić należy: 5. i 7. miejsce zajęte przez Jaromira  Radkę w łyżwiarstwie szybkim  na 10000 metrów oraz na 5000 metrów, dwa 8. miejsca w sztafecie męskiej (biathlon) i żeńskiej (biegi narciarskie) oraz miejsce 10. zajęte przez Annę Rechnio w łyżwiarstwie figurowym.