Kampania wrześniowa rozpoczęła się 1 września 1939 roku wraz z dokonaniem agresji militarnej wojsk III Rzeszy Niemieckiej na terytorium Polski, był to równocześnie pierwszy etap działań wojennych II wojny światowej. Atak na Wieluń był, pod względem chronologii wydarzeń, pierwszym aktem agresji Niemiec wobec Polski. Naloty przeprowadzone zostały bez wcześniejszego wypowiedzenia wojny przez III Rzeszę, co poskutkowało doszczętnym zniszczeniem miasta (do 75% zabudowy, włączając w to szpitale i zabytki). Lotnictwo niemieckie dysponowało bombowcami nurkującymi typu Ju 87B. Wielu badaczy zgodnie uznaje, że atak na Wieluń był sztandarowym przykładem hitlerowskiego bestialstwa i nieuzasadnionego terroru stosowanego na okupowanych ziemiach. Trudno dziś ustalić dokładną liczbę ofiar bombardowania. Opinie badaczy są dość rozbieżne, choć przyjmuje się, że liczba ta mieści się między 1000, a 2169 zabitych. Ze względu na ucieczkę dużego odsetka ludności z miasta trudno ustalić dziś rzeczywistą liczbę ofiar. Z zabytkowej zabudowy Wielunia ostało się jedynie kolegium pijarów. Do zabytków, które zostały zniszczone, jednak nie całkowicie należy: trzynastowieczny kościół św. Michała oraz szpital Wszystkich Świętych z 1840 roku. Wedle szacunków, Wieluń był miastem, które poniosło największe straty podczas II wojny światowej w skali całego kraju. W opinii prof. Witolda Kuleszy zbombardowanie Wielunia było pierwszą niemiecką zbrodnią wojenną.