Polski wysiłek zbrojny rozpoczęty 1 września 1939 roku, miał swoją kontynuację na obczyźnie. Formowane jednostki na terenach Francji, do których nieprzerwanie płynął kolejny strumień oficerów i żołnierzy z Rumunii, Węgier, Łotwy, a przede wszystkim okupowanego kraju, na początku kampanii francuskiej liczyły ponad 80 tysięcy osób. Brygada Strzelców Podhalańskich brała udział w walkach w Norwegii, a polskie okręty wojenne nie przerywały służby. W kampanii francuskiej zginęło około 1,4 tys. żołnierzy. Po klęsce zdołało się uratować i dotrzeć do Anglii około 25 tysięcy osób. Nie złożyła broni stacjonująca na Bliskim Wschodzie Brygada Strzelców Karpackich. Głośny był udział polskich lotników w „Bitwie o Anglię” (sierpień – październik 1940), Polacy zestrzelili jedną dziewiątą niemieckich samolotów. W drugiej połowie 1941 roku, w oblężonym Tobruku i Libii walczyli Karpatczycy generała Stanisława Kopańskiego. Trwały bojowe wyczyny lotników, ciężkie zadania wykonywali marynarze w bitwach i konwojach. Po wyjściu z ZSRR armii generała Andersa, polskie wojska liczyły około 110 tysięcy żołnierzy. Były to siły stosunkowo nieliczne, ale dobrze wyposażone i wyszkolone. Do walki zaczęły wchodzić wiosną 1944 roku i od razu ze znaczącym i jakże ważnym zdobyciem umocnień na Monte Casino (14 maja). Walczyły twardo na froncie włoskim i uczestniczyły w operacjach inwazyjnych we Francji, Belgii i Holandii. W kraju od 1939 roku formował się ruch oporu, działalność konspiracyjna przyniosła wymierny efekt 1 sierpnia 1944 roku, gdy wybuchło Powstanie Warszawskie. Utworzone w 1943 roku wojsko polskie w ZSRR przeszło szlak bojowy od Lenino, poprzez wyzwolenie Warszawy, bitwy o Wał Pomorski, aż do udziału w szturmie i zdobyciu Berlina.

Pod koniec II wojny światowej Armia Polska na wschodzie osiągnęła liczbę prawie 400 tys. żołnierzy, po stronie aliantów zachodnich walczyło około 200 tys. żołnierzy polskich. Łącznie z oddziałami Polski Podziemnej dawało nam to czwarte miejsce w koalicji antyhitlerowskiej (po ZSRR, USA i Wielkiej Brytanii). 

Narodowy Bank Polski upamiętnił wysiłek Żołnierza Polskiego emisją 9 monety kolekcjonerskich pt.: Żołnierz polski na frontach II wojny światowej

1. Westerplatte, 5.000 zł, 1989 r., 25.000 szt.
2. Narvik, 100.000 zł, 1991 r., 12.000 szt.
3. Mjr Hubal, 100.000 zł, 1991 r., 12.000 szt.
4. Tobruk 1941, 100.000 zł, 1991 r., 12.000 szt.
5. Bitwa o Anglię, 100.000 zł, 1991 r., 12.000 szt.
6. Konwoje 1939-1945, 200.000 zł, 1992 r., 15.000 szt.
7. Ruch oporu 1939-1945, 200.000 zł, 1992 r., 10.000 szt.,
8. Monte Cassino, 200.000 zł, 1994 r., 15.000 szt.
9. Berlin 1945, 10 zł, 1995 r., 12.000 szt.