100 000 zł, Tadeusz Kościuszko - Mały tryptyk

Powiększ

Kod produktu: PAR_622

Ocena

Napisz opinię

Cena:950,00 zł

Opis produktu

Tadeusz Kościuszko urodził się 4 lutego 1746 roku w Mereczowszczyźnie (Polesie). Był synem Ludwika Tadeusza Kościuszko (miecznik brzeski i pułkownik regimentu buławy polnej litewskiej) i Tekli z domu Ratomskiej. Edukację rozpoczął w 1755 roku w Kolegium Pijarów w Lubieszowie (naukę przerwał z powodów rodzinnych w 1760 roku). Majątek rodzinny odziedziczyć miał jeden z braci – Józef – dlatego Tadeusz zdecydował się na obranie kariery wojskowej. 18 grudnia 1765 roku wstąpił do Korpusu Kadetów Szkoły Rycerskiej, gdzie studiował historię polski, filozofię, łacinę, język polski, francuski, niemiecki, prawo, ekonomię i in. Szkołę Rycerską ukończył w stopniu kapitana. Począwszy od października 1769 roku przebywał na stypendium przy Akademii Wojskowej w Paryżu. Okres ten wywarł wielki wpływ na jego późniejsze przekonania polityczne i społeczne. Do Polski wrócił latem 1775 roku (trzy lata po I rozbiorze Polski), a zaledwie kilka miesięcy później wyjechał do Drezna, gdzie planował wstąpić do służby na dworze saskim lub w amii elektora – starania nie przyniosły jednak spodziewanego skutku, dlatego wyjechał do Paryża. Począwszy od 24 września 1776 roku uczestniczył w walkach toczących się na terenie Ameryki, a wkrótce awansował na generała brygady amerykańskiej. W 1784 roku wrócił do Polski, gdzie pojawiła się szansa na dalszą karierę wojskową – otrzymał nominację na generała majora wojsk koronnych. Szczególne umiejętności wojskowe i taktyczne Tadeusza Kościuszki dały o sobie znać w trakcie wojny polsko-rosyjskiej i bitew stoczonych pod Zieleńcami, Dubienką i Włodzimierzem. Przystąpienie Stanisława Augusta do Targowicy wyznaczyło podanie się Kościuszki do dymisji – wyjechał do Lipska (powstawał tam ośrodek emigracyjny przeciwników konfederacji targowickiej). Brał udział w pracach sprzysiężenia powstańczego w latach 1793-1794. Do Polski wrócił w marcu 1794 roku. Po ogłoszeniu insurekcji (24 marca 1794) w Krakowie objął władzę dyktatorską jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej. Zapisał się szczególnie w walce pod Racławicami, stoczonej 4 kwietnia 1794 roku – wojska powstańcze rozbiły wojska rosyjskie. Niestety, klęska w bitwie pod Maciejowicami przesądziła o dalszym losie Kościuszki – został uwięziony w twierdzy pietropławskiej w Petersburgu. Po uwolnieniu w 1796 roku wyjechał do Ameryku, później do Francji, a następnie do Szwajcarii. Zmarł 15 października 1817 roku w Solurze (Szwajcaria) i został tam pochowany.